Οι απλανείς αστέρες είναι ουράνια σώματα, οι σπουδαιότεροι των οποίων (Α΄, Β΄, Γ΄, ΄και Δ μεγέθους) είναι ορατοί με γυμνό οφθαλμό. Αυτός είναι ο λόγος που είναι γνωστοί από την αρχαιότητα. Δεν μετακινούνται εύκολα στις ζωδιακές μοίρες γι’ αυτό τους λαμβάνουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας. Από αυτή τη στήλη σας παρουσιάζουμε τους σπουδαιότερους απλανείς και σας συμβουλεύσουμε για το πώς αυτοί εκφράζονται αστρολογικά σ’ έναν γενέθλιο χάρτη. Η ανοχή σε όψεις για τους απλανείς του Α΄ μεγέθους είναι 6ο, του Β΄ μεγέθους 5ο , του Γ΄4ο και του Δ΄ 3ο μοίρες.
Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στον Βόρειο Οφθαλμό του Ταύρου. Παρ’ όλο ότι στα προηγούμενα τεύχη αναφερθήκαμε στα σμήνη των Πλειάδων και των Υάδων, δεν παρουσιάστηκε ο αστερισμός του Ταύρου, εκτιμώντας ότι πρέπει να παρουσιαστεί αυτοτελώς
Ο Ταύρος είναι ένας πολύ μυστηριώδης αστερισμός του ζωδιακού που συνδέεται με όλους του «Πρωτογεννημένους» ηλιακούς θεούς. Βρίσκεται κάτω από την επίδραση του γράμματος Α, που είναι και το σχήμα του στο εβραϊκό αλφάβητο, δηλαδή το Άλεφ. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο αστερισμός αυτός ονομάζεται ο «Ένας», ο «Πρώτος», εξ αιτίας αυτού του γράμματος. Στις κάρτες Ταρώ αντιστοιχεί με τον «Γελωτοποιό ή Τρελό». Ο Ταύρος είναι το σύμβολο της δύναμης και της αναπαραγωγικής ικανότητας –ο Λόγος– έτσι εξηγούνται και τα κέρατα στο κεφάλι της Ίσιδος της θηλυκής όψης του Όσιρη και του Ώρου, γιατί οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ότι ο αστερισμός του Ταύρου απεικόνιζε τον θεό Άπη ή τον Όσιρη.
Η λατρεία του Ταύρου (και μετά του Κριού) απευθυνόταν σε μία και την αυτή δύναμη της γενετικής δημιουργίας από δύο όψεις: την ουράνια ή κοσμική και την γήινη ή ανθρώπινη. Όλοι οι κριοκέφαλοι θεοί ανήκουν στην τελευταία όψη, την γήινη ή ανθρώπινη, ενώ ο Ταύρος στην πρώτη, την ουράνια, την κοσμική. Υπήρξε ένας από τους αρχαιότερους και σημαντικότατους αστερισμούς, πιθανόν, μάλιστα, να είναι ο πρώτος ο οποίος σχηματίστηκε στον ουρανό, γιατί εντός του βρισκόταν το εαρινό ισημερινό σημείο μεταξύ των ετών 4000 και 1700 π.Χ., ενώ σήμερα το αντίστοιχο σημείο βρίσκεται μέσα στον αστερισμό των Ιχθύων. Σε όλους δε τους περισωθέντες μέχρι σήμερα ζωδιακούς κύκλους συμπίπτει με την αρχή του έτους.
Ο αστερισμός του Ταύρου καταλαμβάνει 797ο τετραγωνικές μοίρες και αποτελείται από 188 αστέρες.Αναγνωρίζεται εύκολα από έναν λαμπρό αστέρα πρώτου μεγέθους τον Λαμπαδία ή Αλντεμπαράν, ο οποίος απέχει 68 έτη φωτός από εμάς, στον οποίο θα αναφερθούμε στο επόμενο άρθρο και από τα δύο αστρικά σμήνη των Υάδων και των Πλειάδων, που ήδη αναφέρθηκαν.
Στην ελληνική μυθολογία ο αστερισμός παριστά την μορφή του Λευκού Ταύρου, την οποία πήρε ο Δίας για να απαγάγει την Ευρώπη, θυγατέρα του Αγήνορα, βασιλιά της Φοινίκης, την οποία μετέφερε στην Κρήτη. Με βάση τον μύθο αυτό, ο Ταύρος εικονίζεται να κολυμπάει. Επειδή διακρίνονται μόνον το κεφάλι, τα κέρατα και το μπροστινό μέρος του σώματός του, οι πρόγονοί μας τον ονόμαζαν Τομή ή Προτομή.
Ο Κικέρων, γι’ αυτόν τον λόγο, γράφει: «prosecto corpore Taurus», δηλαδή, «με προέχον σώμα ο Ταύρος» και ο Οβίδιος:«Pars prior apparet. Posteriora latent», «Το μπροστινό μέρος είναι φανερό. Το πίσω κρυμμένο». Από αυτόν τον τεμαχισμό ο Ταύρος παρουσιάζεται στους διάφορους καταλόγους με το όνομα Sectio Tauri, δηλαδή, Τμήμα του Ταύρου. Την ονομασία αυτή την υιοθέτησαν οι Άραβες, χωρίζοντας τον αστερισμό σε δύο τμήματα μέχρι τον o Tau. Το πίσω μέρος του το ονόμαζαν Al Hatt και έτσι τον αποκαλούσε και ο Ulug Beg. Ο Πλίνιος και ο Βιτρούβιος ονομάζουν τις ΠλειάδεςCauda Tauri, δηλαδή, Ουρά του Ταύρου.
Στην Περσία εκπροσωπούσε το θεό Μίθρα. Για τους Δρυΐδες η μεγάλη θρησκευτική τους εορτή, τα Ταυρικά, συνέπιπταν με την είσοδο του Ήλιου στον αστερισμό του Ταύρου. Οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την αρχή του νέου τους έτους όταν ο αστερισμός του Ταύρου έδυε. Αυτό εννοεί ο Βιργίλιος όταν λέει: « Ο λευκός Ταύρος ανοίγει το έτος με τα χρυσά του κέρατα». Σε άλλον μύθο ο Ταύρος ονομάστηκε Amasius Pasiphaes, δηλαδή Εραστής της Πασιφάης, επειδή, βοηθώντας το Δία να φέρει στην Κρήτη την Ευρώπη, παρέμεινε εκεί προκαλώντας φοβερές καταστροφές. Ο Ποσειδών, γι’ αυτήν του την συμπεριφορά, τον τιμώρησε σκληρά. Ήταν εκείνος ο Ταύρος, με τον οποίο η Πασιφάη γέννησε τον Μινώταυρο, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο – το ζώδιο του Ταύρου– τον 7ο άθλο του Ηρακλέους. O Thompson αναφέρει και αυτός ότι ο αστερισμός παριστά τον Μινώταυρο της Κρήτης και συμπληρώνει ότι το πέρασμα ουράνιου σώματος από τον αστερισμό του Ταύρου εικονίζει την διάβαση των Αργοναυτών από τον Βόσπορο. Κατά τον La Lande ονομάστηκε Chironis Filia, δηλαδή Κόρη του Χείρωνος, χωρίς όμως να δικαιολογεί την ονομασία αυτή. Ο Πλούταρχος, στο έργο του «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης», γράφει ότι όταν ο πλανήτης Κρόνος ήταν στον αστερισμό του Ταύρου (το οποίο συμβαίνει κάθε 30 χρόνια), τότε έγινε η μυθώδης μετανάστευση από την εξωτερική ήπειρο, η οποία βρισκόταν πέραν της Κρονίας Θαλάσσης, στην ομηρική νήσο της Ωγυγίας ή σε κάποια παραπλήσια νήσο.
Κατά τους αστρολόγους ο Ταύρος είναι κύριος του τραχήλου, του λάρυγγα και των ώμων και κυβερνάται από την Αφροδίτη, γι’ αυτό ήταν γνωστός σαν Veneris Sidus = Αστερισμός της Αφροδίτης, Domus Veneris = Νυχτερινός οίκος της Αφροδίτης και nocturna Gaudium Veneris = χαρά της Αφροδίτης, επειδή ίσως ο αστερισμός περιέχει τις Πλειάδες Περιστέρες, τα αγαπημένα πουλιά της θεάς.
Έχει χρώμα κίτρινο και ονομάσθηκε από τους Άραβες Ain, δηλαδή Οφθαλμός, όπως ισχυρίζεται ο Whitall, επειδή βρίσκεται κοντά στον Λαμπαδία ή Aldebaran, τον Νότιο Οφθαλμό του Ταύρου (a Tau = Άλφα Ταύρου). Ο Flamsteed τον ονομάζει «Oculus Boreus» = Βόρειο Οφθαλμό και οι Κινέζοι 2ο sieu, ονόματι Pi.
Αυτός ο αστέρας αντιστοιχεί στο δεξί μάτι του Ταύρου και είναι της φύσεως της Αφροδίτης και της Σελήνης. Οι ιδιότητές του, λοιπόν, θα είναι θετικές για τα άτομα τα οποία έχουν πλανήτη στο συγκεκριμένο ζωδιακό σημείο, γιατί και τα δύο ουράνια σώματα έχουν κυβέρνηση (Αφροδίτη) και έξαρση (Σελήνη) στο συγκεκριμένο ζώδιο.
- Ένωσή του με τον Ήλιο παρέχει την δυνατότητα στο άτομο να προκόψει στην ζωή του, να πετύχει υψηλή κοινωνική θέση και να ευημερήσει.
- Ένωσή του με τον Ποσειδώνα και την Αφροδίτη παρέχει στο άτομο φυσική καλλιτεχνική έκφραση.
- Ένωσή του με τον Δία δημιουργεί επιτυχίες στο άτομο στην τέχνη (καλλιτεχνία) ή στις επιχειρήσεις που έχουν σχέση με την τέχνη.
- Αν όμως ο αστέρας αυτός ενώνεται με τον Κρόνο ή ο Κρόνος σχηματίζει αρνητική όψη με τον Ήλιο, τότε μετά την άνοδο του ατόμου θα ακολουθήσει η πτώση του.
H E. Ebertin βρήκε αυτήν την αλληλοδιάταξη σε μία γνωστή έμπορο, της οποίας το όνομα δεν αναφέρει. Αυτή η γυναίκα απέκτησε μεγάλη περιουσία αλλά κατά τον πληθωρισμό του 1923 έγινε σχεδόν πάμπτωχη, λόγω παρατεταμένης διαδικασίας διαζυγίου. Η ηθοποιός Γκρέτα Γκάρμπο, τη οποία αποκαλούσαν «θεσπέσια Γκάρμπο» έγινε γνωστή χάριν της ενώσεως του Ποσειδώνα της με τον Βόρειο Οφθαλμό του Ταύρου. Ο δε στρατηγός Αϊζενχάουερ είχε τον Βόρειο Οφθαλμό σε σύνοδο με τον Πλούτωνά του και στις ελεύθερες ώρες του ζωγράφιζε.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Τα «Φαινόμενα και Διοσημεία» του Αράτου του Σολέως
- Ευαγγέλου Σπανδάγου – Εκδόσεις «Αίθρα»
- Οι «Καταστερισμοί» του Ερατοσθένους του Κυρηναίου – Ευαγγέλου Σπανδάγου –Εκδόσεις Αίθρα
- «Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ Η ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ AΞΙΟΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ» – Σταύρου Πλακίδου – Σύλλογος προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων
- «Απλανείς Αστέρες» των Έμπερτιν – Χόφμαν
- «Σταθεροί Αστέρες» – Καραμηνάς Περικλής – Εκδόσεις « Ηλίανθος»
- “BRADY’S BOOK OF FIXED STARS” – BERNADETTE BRADY – WEISER
- «ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΟΥΣ» – Μ. Δανέζη – Σ. Θεοδοσίου- Εκδόσεις «Δίαυλος»