Αστρομυωπία – Όταν βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος

Συγχωρήστε μου τη μεταφορά, αλλά χρησιμεύει για να σας δείξω τι εννοώ με τη λέξη «Αστρομυωπία» — μια ανωμαλία της όρασης κατά την οποία η πολυπλοκότητα του συνόλου του ωροσκοπίου καταρρέει σε ένα ή περισσότερα κομμάτια. Στην ουσία, είναι το αστρολογικό ισοδύναμο της μυωπίας.

Όταν ο αστρολόγος δεν μπορεί να δέσει ένα κομμάτι με το σύνολο του ωροσκοπίου, παραμένει απλά κολλημένος στο κομμάτι αυτό ανακηρύσσοντάς το τον «πιο σημαντικό παράγοντα του χάρτη.» Αυτός ο πιο σημαντικός παράγοντας μπορεί να είναι οι δεσμοί της Σελήνης, ο Χείρων, ο Πλούτων, η μαύρη Σελήνη-Λίλιθ, ή κάποιο εσωτεριστικό αντικείμενο του οποίου η σημασία είναι δυσανάλογα υπερεκτιμημένη σε σύγκριση με το υπόλοιπο ωροσκόπιο.

Ένα άτομο που υποφέρει από Αστρομυωπία θα μπορούσε να κοιτάξει το χάρτη του Τζωρτζ Μπους και να αναφωνήσει, «Κοίτα! Ο Μπους έχει το Νότιο Δεσμό στον Τοξότη. Σίγουρα είναι πολεμοκάπηλος, αποικιοκράτης δημαγωγός που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο!» Αν κάποιος επισημάνει ότι ο Μπους έχει τον Ήλιο στον Καρκίνο στο 12ο οίκο με κυβερνήτη τη Σελήνη η οποία είναι σε σύνοδο με το Δία στο Ζυγό στον 3ο και τα δύο τετραγωνίζουν τον Ήλιο του ενώ ταυτόχρονα είναι σε τρίγωνο με τον Ουρανό στον 11ο, ο αστρομυωπικός μας φίλος μπορεί να μας κοιτάξει με κενό βλέμμα και να μουρμουρίσει κάτι σαν, «Α, ναι, κι αυτό.» Όπα! Το να εξηγήσεις αυτόν τον περίπλοκο συνδυασμό είναι κομματάκι δύσκολο.

Μια άλλη παραλλαγή της Αστρομυωπίας εμπεριέχει το να μεταθέσουμε την προσοχή μας από σημείο σε σημείο μέσα σε μια μόνο κατηγορία φαινομένων όπως τα σύμβολα Sabian, τους αστεροειδείς ή τους απλανείς αστέρες. Στην περίπτωση αυτή, ο αστρολόγος εστιάζει σε ένα κομμάτι τη φορά χωρίς να επιχειρήσει να τα συνδυάσει μεταξύ τους σε πιο περίπλοκες έννοιες. Κάθε σύμβολο Sabian, αστεροειδής, ή απλανής αστέρας λογαριάζεται σαν το απειροελάχιστο του συνόλου της έννοιας σε απομόνωση από κάθε άλλο σημείο του χάρτη.

Αυτός ο τρόπος σκέψης καθιστά την αστρολογία απατηλά εύκολη. Ο αστρολόγος δεν χρειάζεται στην πραγματικότητα να ερμηνεύσει το χάρτη συνδυάζοντας τα κομμάτια σε πιο περίπλοκα σύνολα.

Οι έννοιες είναι έτοιμες για σερβίρισμα. Το πλήθος των συμβόλων Sabian (360), των αστεροειδών (6000 και βάλε), και των απλανών αστέρων (άπειροι), εγγυώνται ότι κάτι θα βρεθεί για να εξηγήσει το προφανές στη ζωή του ατόμου. Δυστυχώς, η προσέγγιση αυτή υποτιμά επίσης το αντικείμενο της μελέτης μας – τον άνθρωπο.

Για να είναι σίγουροι, πολλοί αστρολόγοι ειδικεύονται σε συγκεκριμένους τομείς της αστρολογίας ενώ επίσης αναγνωρίζουν την κεντρική σημασία του χάρτη σαν ένα σύνολο αλληλεπιδράσεων. Το θέμα εδώ δεν είναι κατά πόσο οι επιμέρους παράγοντες του χάρτη έχουν σημασία, αλλά το κατά πόσον η εστίαση πάνω σε αυτούς μπορεί να αποτελέσει υποκατάστατο για τη μείωση του άγχους που ενέχει το δύσκολο έργο της ερμηνείας του χάρτη.

Χρησιμοποιώντας την Αστρομυωπία σαν στυλ ερμηνείας μπορεί να είναι απλά ένας τρόπος για να διαχειριστούμε την αναπόφευκτη αγωνία που συνοδεύει την εξέταση του χάρτη ως συνόλου. Ας το παραδεχτούμε. Η αστρολογία είναι δύσκολη. Αν δεν έχετε το ταλέντο για την αφηρημένη, συμβολική σκέψη, και την ικανότητα να συνδυάζετε τεράστιες ποσότητες πληροφοριών σε μια συνεκτική, κατανοητή ολότητα, ίσως θα πρέπει να αναθεωρήσετε και να στραφείτε σε έναν λιγότερο απαιτητικό τομέα.

Σε αντίθεση με τη συνδυαστική προσέγγιση, η Αστρομυωπία αποτελεί μια μειωτική προσέγγιση. Οι ολότητες μειώνονται σε τμήματα, στα οποία κατόπιν αποδίδεται μη ρεαλιστική και υπερβολική σημασία ως παραγόντων καθοριστικών για τη ζωή και το χαρακτήρα ενός προσώπου.

Φυσικά, το πιο κραυγαλέο παράδειγμα Αστρομυωπίας είναι η αστρολογία του ηλιακού ζωδίου. Η πολυπλοκότητα του ατόμου υποβιβάζεται σε ένα μοναδικό ζώδιο. Αυτός ή αυτή είναι Κριός ή Ταύρος ή Δίδυμοι.

Με αυτή τη βάση, δίδονται πάσης φύσεως συμβουλές για συμβατότητα στις σχέσεις, επαγγελματικές ικανότητες, χαρακτηριστικά προσωπικότητας, θέματα υγείας και πάει λέγοντας. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουμε ότι τα ζώδια δεν είναι οι άνθρωποι: είναι τμήματα των ανθρώπων.

Η αστρολογία του ηλιακού ζωδίου ισοδυναμεί με μια ιατρική πρακτική που εστιάζει αποκλειστικά στην κατάσταση ενός οργάνου – π.χ. του συκωτιού – σαν να μην σχετίζεται με οτιδήποτε άλλο όσον αφορά την υγεία του ασθενούς.

Φαντάζεστε να πάτε στο γιατρό σας για ένα γενικό τσεκάπ και εκείνος να σας δηλώσει ξερά: «Λοιπόν, είστε ένα Συκώτι, και τα Συκώτια είναι καλά στο να αποβάλλουν τα περιττά στοιχεία και να εκκρίνουν χολή, για το λόγο αυτό δεν θα έχετε ποτέ ιδιαίτερη επιτυχία με το αντίθετο φύλο, αλλά θα τα καταφέρετε τέλεια στα συστήματα δημόσιας υγιεινής».

Τρομερό.

Δεν ήθελα να τα βάλω με την αστρολογία των ηλιακών ζωδίων. Έχει κι αυτή το σκοπό της. Το θέμα μου είναι ότι η αστρολογία των ηλιακών ζωδίων είναι μοναχά ένα παράδειγμα Αστρομυωπίας. Θα μπορούσαν να είναι οι Δεσμοί της Σελήνης, ο Χείρων, ή οποιοδήποτε άλλο αγαπημένο στοιχείο που κοιτάνε κοντόφθαλμα οι αστρολόγοι.

Για να είμαστε δίκαιοι, η Αστρομυωπία είναι πιθανότατα αναπόφευκτη κατά τα πρώτα στάδια εξέλιξής μας ως αστρολόγων. Προτού αρχίσουμε να συνδυάζουμε τα διάφορα τμήματα σε πιο περίπλοκες συνεκτικές ενότητες, υπάρχει μια τάση να υποθέτουμε ότι ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο χαρακτήρα ενός ατόμου είναι προϊόντα μεμονωμένων παραγόντων.

Ωστόσο, αυτή η μυωπία στην ερμηνεία δεν περιορίζεται στους νεοφώτιστους αστρολόγους. Εμμένει και σε πολλούς από μας για τον απλούστατο λόγο ότι το να μάθει κανείς να ερμηνεύει ένα χάρτη ως ένα περίπλοκο και αλληλένδετο σύνολο είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Η βασική αρχή οποιουδήποτε ωροσκοπίου είναι οι σχέσεις δυναμικής μεταξύ των μερών του. Οι πλανήτες στα ζώδια, στους οίκους και σε όψεις συμβολίζουν πληθώρα ορμών, λειτουργιών, συγκρούσεων και άμυνας που συνδυάζονται μεταξύ τους για να δώσουν εκείνη την τελική ποιότητα που ονομάζεται προσωπικότητα.

Τα χαρακτηριστικά αυτής δεν περιλαμβάνονται σε ένα μοναδικό τμήμα του χάρτη – δεν είναι το ζώδιο του Ωροσκόπου, του Ήλιου ή της Σελήνης – αλλάπροκύπτει από τον τρόπο που είναι οργανωμένος ο χάρτης και από τον τρόπο με τον οποίο τον βιώνουμε και τον αφομοιώνουμε στο σύνολό του.

Κατά τη γνώμη μου, η αρχή αυτή ισχύει για κάθε έννοια του χάρτη που έχει πραγματική σημασία. Τίποτα το σημαντικό δεν προκύπτει από ένα μεμονωμένο παράγοντα, αλλά ξεπηδά από την αλληλεπίδραση δύο ή περισσότερων τμημάτων του χάρτη. Αυτή η διαδραστική και αφομοιωτική διαδικασία είναι που μας εξατομικεύει. Και είναι επίσης αυτή που κάνει τα άτομα εν μέρει μόνο προβλέψιμα.

Μετάφραση απόδοση: Μαρία Λεοβάρη