Η μυθολογία είναι βαθειά συνδεδεμένη με τη φύση του ανθρώπου και τη δημιουργία του κόσμου. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν καταλάβει τα βαθύτερα νοήματα της ύπαρξης και του σύμπαντος και τα απέδωσαν συμβολικά-μυθολογικά. Σύμφωνα λοιπόν με τη μυθολογία, ο Ουρανός και ο Κρόνος ήταν πατέρας και γιος και μάχονταν για την επικράτησή τους μέχρι τελικής πτώσης. Ο Ουρανός έχασε την εξουσία από τον γιό του τον Κρόνο, ο οποίος με τη σειρά του έχασε την εξουσία από τον γιό του το Δία.
Το αρχέτυπο του Κρόνου και του Ουρανού είναι βαθειά συνδεδεμένο με την εξέλιξη του ανθρώπου, το παρόν και το μέλλον του, αφού ο Κρόνος είναι ένα σύμβολο σταθερότητας και δομής ενώ ο Ουρανός είναι ένα σύμβολο ριζικής αλλαγής και αποσταθεροποίησης της παλαιότερης δομής προκειμένου να δημιουργηθεί μια καινούρια, η οποία με τη σειρά της και το πέρασμα του χρόνου παλιώνει και χρειάζεται να αντικατασταθεί με μια άλλη. Έτσι λοιπόν ο Κρόνος εμπεριέχει τον Ουρανό και ο Ουρανός τον Κρόνο.
Εξετάζοντας την αλήθεια που κρύβεται πίσω απο το μύθο, μπορούμε να δούμε σε πολλούς τομείς της ζωής του ανθρώπου να αντικατοπτρίζεται αυτός ο μύθος, σε θεωρητικό αλλά και σε πρακτικό επίπεδο. Θεωρίες δημιουργούνται, στην προσπάθεια του ανθρώπου να ερμηνεύσει τον εαυτό του αλλά και τον κόσμο γύρω του, όμως κάποια στιγμή αυτές οι θεωρίες παύουν να είναι λειτουργικές ή αξιόπιστες ή τα νέα δεδομένα που συνεχώς ανακαλύπτονται ζητούν νέους ορισμούς που να τα συμπεριλαμβάνουν, κι έτσι οι θεωρίες γίνονται μεταθεωρίες. Αλλά και σε πρακτικό επίπεδο, ο άνθρωπος έχει καταφέρει να κάνει τεράστια άλματα προόδου και να αναπτύξει τον πολιτισμό του, βήμα βήμα και απο γενιά σε γενιά.
Η αστρολογία αλλά και η επιστήμη έχει την πεποίθηση οτι όλα τα πράγματα στο σύμπαν είναι αλληλένδετα, η αστρολογία με τη συμβολική της γλώσσα και η επιστήμη με τις λογικές σχέσεις μεταξύ των πραγμάτων, έτσι λοιπόν το σύμπαν μας είναι φρακταλικό, κάθε μικρό κομμάτι είναι ακριβώς ίδιο με ένα μεγαλύτερο, ή το σύνολο αποτελείται απο μικρότερα υποσύνολα που έχουν την ίδια συμπεριφορά και ακολουθούν τους ίδιους κανόνες. Μ αυτή τη λογική μπορούμε να δούμε το αρχέτυπο του Κρόνου και του Ουρανού να αποτυπώνεται γύρω μας.
ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ
Ο Sigmunt Freud, στην προσπάθειά του να ρίξει φως στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, ανέπτυξε τη θεωρία του σύμφωνα με την οποία μεταξύ πατέρα και γιού υπάρχει σεξουαλικός ανταγωνισμός, γι αυτό ο γιός προσκολλάται στη μητέρα, αναπτύσσοντας το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα. (σύμφωνα με το μύθο ο Κρόνος ευνούχισε τον πατέρα του!).
Ο Freud αντιλαμβάνεται τον ανταγωνισμό και το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στις γενιές, αλλά και τις μεταξύ τους σχέσεις, αφού πατέρας και γιός συνδέονται με άρρηκτους δεσμούς αίματος, ο πατέρας αφήνει κληρονομιά στο γιό ένα κομμάτι απο τον ίδιο του τον εαυτό. Ο ένας εμπεριέχει και συμπεριλαμβάνει τον άλλο, κι έτσι εξελίσσεται η ανθρωπότητα.
Στη βιολογία, στοιχεία που δεν έχουν πια καμιά χρησιμότητα εγκαταλείπονται και νέα στοιχεία παίρνουν τη θέση τους, σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου, κι έτσι τα ερπετά εξελίσονται σε πτηνά με την πάροδο του χρόνου. H ψυχή μας και το DNA μας, είναι συνδεδεμένες με την έννοια της αλλαγής και της μετάλαξης, αλλά και η λογική μας, αφού οι συνθήκες συνεχώς αλλάζουν γύρω μας και οφείλουμε να προσαρμοζόμαστε στις εκάστοτε αλλαγές, τίποτα δεν είναι στατικό, τίποτα δεν μένει αμετάβλητο.
Αλλά και η ιστορία έχει πολλά παραδείγματα να νας δώσει. Οι άνθρωποι έφτιαξαν οργανωμένες κοινωνίες και όρισαν αρχηγούς οι οποίοι καταχράστηκαν την εξουσία που τους δόθηκε. Έτσι παρουσιάστηκε η ανάγκη να αποχωρήσει η παλιά ηγεσία και να δώσει τα ηνία σε νέα χέρια, τα οποία με τη σειρά τους επανέλαβαν τα ίδια λάθη.
Στην οικονομία αναπτύχθηκαν οι θεωρίες του κρατικού παρεμβατισμού που συμβολίζεται απο τον Κρόνο και της ελεύθερης αγοράς που συμβολίζεται απο τον Ουρανό. Η κρόνια επιστήμη έγινε ουράνια τεχνολογία με αποτέλεσμα τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής. Βλέπουμε λοιπόν σε πολλούς τομείς την αλληλεπίδραση του Κρόνου και του Ουρανου, καθώς και την πάλη που υπάρχει ανάμεσά τους. Το παλιό παλεύει να διατηρηθεί ενώ το καινούριο παλεύει για να καταργήσει.
Σε αυτό το σημείο μπορούμε να βγάλουμε ένα χρήσιμο συμπέρασμα για τους δύο αυτούς πλανήτες ή ιδέες. Τα παλιά στοιχεία, δεν πρέπει να καταργούνται εντελώς, θα πρέπει τα καινούρια στοιχεία να προσθέτονται στα παλιά, για να υπάρχει μια συνέχεια. Γιατι το ζητούμενο είναι η εξέλιξη κι οχι η έναρξη απο το σημείο μηδέν. Αλλα και τα παλιά στοιχεία θα πρέπει να είναι πιο ευέλικτα και να αποχωρούν με μεγαλοψυχία χωρίς να χρειαστεί να γίνει μάχη.
Ο Κρόνος και ο Ουρανός μοιάζουν να είναι αντίθετοι, όμως είναι η διαφορετική πλευρά του ίδιου νομίσματος. Ο ένας χρειάζεται τον άλλο και η συνεργασία τους είναι αναγκαία. Για παράδειγμα τα αεροπλάνα (ένα κατεξοχήν ουράνιο σύμβολο) που για να διασχίσουν τους αιθέρες με ασφάλεια (Κρόνος) χρειάζεται να έχουν παράλληλα με τα συστήματα απογείωσης και συστήματα προσγείωσης.
O Kρόνος σχετίζεται με την ευθύνη της επιβίωσης μας σ αυτήν τη γη, τους περιορισμούς και τη φθορά, τους νόμους που πρέπει να γίνουν σεβαστοί, τα πλαίσια μέσα στα οποία καλούμαστε να κινηθούμε, τις απαιτήσεις που έχει η κοινωνία απο εμας, αλλά και εμείς απο τον εαυτό μας, γιατί όπως είπαμε και παραπάνω, τίποτα δεν είναι ανεξάρτητο, όλα συνδέονται μεταξύ τους και ανήκουν σε καθορισμένα υποσύνολα. ο Ουρανός απο την άλλη, βρίσκει καινούριους τρόπους αντιμετώπισης της φθοράς, της υποταγής, των υλικών περιορισμών, αφού μέσω νέων ιδεών, εφευρέσεων και τεχνικών αξιοποιεί τους πόρους και βελτιώνει την απόδοσή τους. Μας δίνει κατα κάποιο τρόπο την ευκαιρία να προσθέσουμε τη δική μας σφραγίδα και τη δική μας οπτική, το δικό μας στίγμα, που μας κάνει να διαφέρουμε απο το σύνολο. Έχουμε δηλαδή απο τη μια τον υποχρέωση του Κρόνου κι απ την άλλη το δικαίωμα του Ουρανού.
Απο τη μια τη γήινη υπόσταση κι απ την άλλη την πνευματική, το σώμα μας που είναι καταδικαμένο να φθαρεί και το πνεύμα μας που είναι αϋλο και μπορεί να παραμείνει αγέραστο καθ όλη τη διάρκεια της ζωής μας αν εμείς το θελήσουμε και αν του δίνουμε τα κατάλληλα ερεθίσματα.
Κατα κάποιο τρόπο υπάρχει μια πάλη ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη, όμως η εφευρετικότητα του ανθρώπου αποδεικνύεται περισότερο ισχυρή απο τη σωματική του αδυναμία. Οι λύσεις πάντα βρίσκονται κοντά μας και γύρω μας, απλά εμείς δεν μπορούμε να τις δούμε ή δεν έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε ελεύθερα, αφού ήδη απο τη βρεφική ηλικία το παιδί εκπαιδεύεται να αποβάλλει τις μη αποδεκτές απο την κοινωνία σκέψεις και να ζει με στερεότυπα.
Για παράδειγμα ο Γαλιλαίος που είπε οτι ότι η Γη στρέφεται γύρω από τον Ήλιο και δεν αποτελεί το κέντρο του Σύμπαντος, και η ιερά εξέταση τον ανάγκασε να αναιρέσει τις θέσεις του και να ζήσει υπο περιορισμό. Ο Γαλιλαίος μπορεί να ήταν απειλή για την τότε άρχουσα εκκλησία, αλλά οι ιδέες του, αποτέλεσμα της ελεύθερης σκεψης του, τον έκαναν να μείνει στην ιστορία. Με άλλα λόγια, οι νόμοι και τα όρια υπάρχουν μόνο και μόνο για να μπορέσουν κάποτε να καταργηθούν. Κι είναι αλήθεια οτι πολλά όρια έχουν καταργηθεί, χρονικά όρια με την εκμηδένιση των αποστάσεων, κοινωνικά όρια, με την αποδοχή του διαφορετικού, επιστημονικά, και πιθανόν να καταργηθούν ακόμη περισότερα με την είσοδο της ανθρωπότητας στην υδροχοϊκή εποχή.
Έτσι λοιπόν το απρόβλεπτο μπορεί να γίνει προβλέψιμο και το ατίθασο να μπει σε καλούπι ή και αντίστροφα! Η μορφή αναμορφώνεται και οι κανόνες αναθεωρούνται. Ξεπροβάλλει η αναγκη για ιδιαιτερότητα, η οποία μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε παρεκκλίσεις, τα ταμπού και οι φραγμοί που επιβάλλει η κοινωνία, σιγά σιγά καταρίπτονται και οι κανόνες για το τι είναι κανονικό και τι οχι γίνονται πιο ελαστικοί. ο κόσμος προχωρά και αλλάζει και απαιτεί την προσαρμογή μας σ αυτόν χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις δικές μας προσκολήσεις. Η νοημοσύνη βρίσκεται στο ζενίθ της.
Ο εγκέφαλος είναι αυτός που θα μας βοηθήσει να βρούμε λύσεις για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της ζωής. Μάλιστα είναι το μοναδικό μας όπλο, γιατι σωματικά είμαστε τελείως αδύναμοι, χωρίς κανένα άλλο όπλο. Έτσι εφευρίσκουμε καινούρια εργαλεία (Ουρανός) και συνεχώς ξεπερναμε τα εμπόδια που παρουσιάζονται μπροστά μας (Κρόνος).
ΥΔΡΟΧΟΟΣ, Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΤΟΥ ΖΩΔΙΑΚΟΥ
ΟΚρόνος και ο Ουρανός είναι οι πρωτοστάτες της λογικής. Κυβερνούν το ζώδιο του υδροχόου, η θέση του οποίου είναι ανάμεσα στον Αιγόκερω και τον Ιχθύ, κι η θέση του αυτή, δεδομένου οτι κάθε ζώδιο κατα κάποιο τρόπο αντιδρά στα χαρακτηριστικά του προηγούμενου, ή και τα εξελίσει, είναι ιδανική για τη νοητική του ικανότητα. Αντιδρά στην άκαμπτη και στείρα λογική του Αιγόκερω, την αυστηρά προσκολημένη σε κανόνες, την κάνει πιο προσαρμοστική και ευέλικτη, ενώ παράλληλα δεν βουλιαζει στο συναίσθημα όπως ο γειτονικός Ιχθύς, ο εγκεφαλικός Υδροχόος, αν και απρόσωπος, καταφέρνει να διατηρεί την αντικειμενικότητά του, γι αυτό οδηγείται σε ασφαλή λογικά συμπεράσματα κι αυτό του δίνει την ικανότητα να έχει μια εξελιγμένη μορφη λογικής που στοχεύει στο μέλλον.
Ο Κρόνος, είναι ο βασιλιάς των θετικών επιστημών και ο Ουρανός πιστός του ακόλουθος, που μέσα απο τον πειραματισμό και την έρευνα συνεργάζονται για να επεκτεινουν τα πεδία της γνώσης. Και η γνώση είναι μια εγκεφαλική λειτουργία, αν οχι αποκλειστικά εγκεφαλική, αφου σχετίζεται με τις γενικότερες αντιληπτικές ικανότητες, τουλάχιστον εκεί είναι ο χώρος που θα γίνει αισθητή.
Η λέξη κλειδί εδώ είναι ο εγκέφαλος, είτε είναι ανθρώπινος, είτε είναι ηλεκτρονικός, είναι ένα κέντρο ελέγχου που συλλέγει δεδομένα και τα επεξεργάζεται προκειμένου να φτάσει στα ζητούμενα. Το λογισμικό του ανθρώπινου εγκέφαλου είναι η πιο τελειοποιημένη μηχανή, αν και υπάρχουν αρκετά περιθώρια βελτίωσης, αφου χρησιμοποιούμε μόνο ένα δέκα τοις εκατό του δυναμικού του.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελεί ακόμη και στις μέρες μας ένα άλυτο μυστήριο. Ωστόσο οι επιστήμονες πιστεύουν οτι αυτό που έκανε τον εγκέφαλο του ανθρώπου να εξελιχθεί πολύ περισότερο σε σχέση με τον εγκέφαλο των άλλων ζώων είναι η κοινωνικότητά του (ένα υδροχοικό χαρακτηριστικό!). Kατά τον ίδιο τρόπο λοιπόν που ο άνθρωπος κατάφερε να εξελίξει τον εγκέφαλο του, εξελίχθηκε και ο ίδιος, απο την αρχική ερπετική εγκεφαλίδα, τη γεμάτη αρχέγονα ζωώδη ένστικτα, κατάφερε να αναπτύξει μία λογική που να του επιτρέπει σήμερα να ταξιδεύει στο διάστημα, με άλλα λόγια να γίνει απο ζωάκι άνθρωπος (άνθρωπος= άνω θρώσκω=εξελίσομαι).
Ο Καντ, έβαλε τις βάσεις στη θεωρία της Λογικής, προσπαθώντας να αναλύσει τις ιδιότητες του νου, κι ένα χρήσιμο συμπέρασμα του που δείχνει και πάλι την κρόνια και ουράνια επίδραση, είναι η ιδιότητα του νου να αυτοαναιρειται! Ο νους μας δηλαδή φτιάχνει απο μόνος του όρια, μόνο και μόνο για να τα σπάσει!
Ο Ήλιος στον Υδροχόο είναι σε εξορία. Κρόνος και Ουρανός λοιπόν σε αντιπαράθεση με τον Ήλιο. Κι αυτό μπορεί να σημαινει η λογική σε αντιπαράθεση με τη θρησκεία. Γιατί η λατρεία του Ήλιου αποτέλεσε τη βάση των θρησκειών. Πολλοί μεγάλοι δάσκαλοι ταυτίστηκαν με την πορεία του Ήλιου, δηλαδη γεννήθηκαν κατα το χειμερινό ηλιοστάσιο και σταυρώθηκαν κατά την εαρινή ισημερία, και η Ανάστασή τους σήμαινε την επιστροφή του ‘Ηλιου.
Έτσι λοιπόν ο επαναστάτης Υδροχόος έχει αιρετικές ιδέες και αμφισβητεί το υποκειμενικό εισάγοντας το αντικειμενικό. Αυτό έγινε ιδιαίτερα αισθητό την εποχή του Διαφωτισμού, όπου θεμελιώθηκε η εμπιστοσύνη στη λογική, αμφισβητήθηκαν οι αυθεντίες, απενοχοποιήθηκε η κριτική σκέψη, άνθισαν οι επιστήμες, αφαιρέθηκαν προνόμια απο τους βασιλείς και προετοιμάστηκε το έδαφος για τη Γαλλική επανάσταση.
Βέβαια ο άνθρωπος δεν είναι μόνο νους ή μόνο εγκέφαλος. Ο άνθρωπος είναι τρισυπόστατος (σώμα, ψυχή, νους), ο νους δεν είναι παρά ένα εργαλείο στη διάθεση του ανθρώπου,κι είναι στο χέρι του να το χρησιμοποιήσει σωστά. Απο τα πιο αρνητικά της λογικής ειναι οτι καταλήγει να καταδυναστεύει τον άνθρωπο. Η εξουσία που έχει δοθεί στην τεχνολογία σήμερα, (άλλη μια εναλλαγή Κρόνου-Ουρανού), έχει θέσει την αξία άνθρωπος στο περιθώριο.
Η δύναμη της γνώσης μπορεί να μας κάνει το ίδιο δυστυχισμένους όπως και η άγνοια, όταν ο νους θεοποιείται και οι άνθρωποι γίνονται απάνθρωποι, ψυχροί και απρόσωποι, αριθμοί και όχι πρόσωπα, όταν όταν τα υδροχοικά στοιχεία αγγίζουν την υπερβολή. Άλλες φορές πάλι ο εγκέφαλος έχει γίνει στόχος και αντικείμενο εκμετάλλευσης από κέντρα εξουσίας, με πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες που κατευθύνουν μαζικά τους ανθρώπους σε μια συγκεκριμένη μορφή σκέψης (πλύση εγκεφάλου), γι αυτό είναι πολύ σημαντικό το να μπορούμε να σκεφτόμαστε ελεύθερα, αλλά και να διατηρούμε την επαφή με τα συναισθήματά μας.
ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
Αστρολογικά ο Ουρανός χρειάζεται πετρίπου ογδόντα τεσσερα χρόνια για να κάνει μια περιστροφή γύρω απο τον ήλιο, ενώ ο Κρόνος είκοσι εννέα. Όταν αυτοί οι δυο περάσουναπο σημεία σταθμούς του ωροσκοπίου μας, κάθε επτά χρόνια δηλαδη, αντιμετωπίζουμε μια κρίση.
Στην ηλικία των επτά, ο Kρόνος τετραγωνίζει το γενέθλιο Κρόνο, (οι υποχρεώσεις του παιδιού αυξάνονται γιατί πρέπει να μελετήσει τα μαθήματα του σχολείου και να βάλει τις βάσεις του για το μέλλον).
Στα δεκατέσσερα ο Κρόνος σχηματίζει αντίθεση με το γενέθλιο Κρόνο, και ο Ουρανός σχηματίζει εξάγωνο, (ο έφηβος αρχίζει να αμφισβητεί τους γονείς του), στα εικοσι ένα ο Κρόνος σχηματίζει τετράγωνο με το γενέθλιο κρόνο, (ο νέος πρέπει να πληρώσει το τίμημα της ανεξαρτησίας, να τελειώσει τις σπουδές του και να βγεί στην αγορά εργασίας).
Στα είκοσι οκτώ, έχουμε επιστροφή του κρόνου στη γενέθλια θέση του, (το νεαρόν της ηλικίας παύει να αποτελεί άλλοθι και η κοινωνία απαιτεί απο το άτομο να αναλάβειπερισότερες ευθύνες ή να στηρίξει τις επιλογές του).
Στα τριάντα πέντε, ο Κρόνος βρίσκεται σε τετράγωνο με το γενέθλιο Κρόνο (το βάρος των ευθυνών είναι πολύ μεγάλο,η καριέρα και η οικογένεια που έχουμε δημιουργήσει απαιτούν το μέγιστο της αποδοτικότητας μας, ενώ παράλληλα τα σημάδια του χρόνου- Κρόνου φαίνονται στο πρόσωπο και το σώμα μας που αρχίζει να φθείρεται. Σ αυτό το σημείο ο Ουρανός έχει πια μεταμορφωθεί σε Κρόνο, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τους γονείς μας αλλά και επαναλαμβάνουμε τα λάθη τους).
Στα σαράντα δύο,έχουμε την αντίθεση του Ουρανού με το γενέθλιο Ουρανό. Αυτή είναι η πιο κρίσιμη περίοδος. Αν δεν έχουμε διαχειριστεί σωστά την προηγούμενη Κρόνια περίοδο, αν έχουμε πιεστεί πολύ, χωρίς παράλληλα να έχουμε βρει πηγές ανανέωσης των μπαταριών μας, η έκρηξη που θα έρθει θα είναι απίστευτη. Σ αυτήν την ηλικία επιστρέφουμε ξανά στην καταπιεσμένη εφηβεια. Αυτή τη φορά αμφισβητούμε την ίδια την κοινωνία και τους κανόνες της. Αυτά που τόσα χρόνια χτίζαμε με κόπο και πόνο συνειδητοποιούμε οτι δεν είναι αρκετά για να μας κάνουν ευτυχισμένους. Δεν συμβιβαζόμαστε πια με τίποτα, ούτε με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Παράλληλα, αυτήν την περίοδο ο Ποσειδώνας σχηματίζει το πρώτο του τετράγωνο, κάνοντάς μας να κυνηγάμε τα χαμένα μας όνειρα και τη ζωή που χάσαμε. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να μην καούμε απο την ίδια μας την έκρηξη! Εδώ ακριβώς είναι που χρειαζόμαστε τον Κρόνο για να μας βάλει σε μια ταξη, αν καταστρέψουμε την προηγούμενη ζωή μας εντελώς, θα πρέπει να αναλογιστούμε ποιές θα είναι οι συνέπειες. Απ την άλλη μεριά, δεν ειμαστε πια ο ίδιος άνθρωπος, αφού ο Ουρανός μας έχει ανοίξει καινούριους ορίζοντες και έχει ρίξει φως στη συνείδησή μας αποκαλύπτοντάς μας τις αλήθειες μας, γι αυτό πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε σε νέες βάσεις και να βρούμε τη χρυσή τομή ανάμεσα στα πρέπει και τα θέλω μας.
Άλλες φορές πάλι η αλλαγή δεν αποτελεί δική μας απόφαση, αλλά αποτέλεσμα ενός εξωτερικού παράγοντα, τότε, θέλοντας και μη θα πρέπει να έρθουμε αντιμέτωποι με το φόβο της αβεβαιότητας.
Η ζωή πάντα έχει τους δικούς της λόγους που σιχαίνεται τη στασιμότητα και απαιτεί απο μας να ξεβολευτούμε και να αγαπήσουμε την αλλαγή έστω κι αν αυτή ειναι οδυνηρή. Ο Κρόνος, θεωρείται καρμικός πλανήτης, αυτός μας δίνει τα πλαίσια στα οποία θα κινηθούμε. Ο Ουρανός από την άλλη, μας ανοίγει ένα παράθυρο στην ελεύθερη βούληση, ζητώντας από μας να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω και να αξιοποιήσουμε τη σοφία του Κρόνου προσθέτοντας τη δική μας πινελιά και βάζοντας το προσωπικό μας λιθαράκι στην εξέλιξή μας, για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε την προσωπικότητά μας και να κλείσουμε τον κύκλο της ζωής μας.
Όσο πιο αρμονικά συνεργάζονται αυτοί οι δύο πλανήτες, τόσο λιγότερες συγκρούσεις θα βιώσουμε στον εσωτερικό μας κόσμο, αλλά και στο περιβάλλον μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Γι αυτό χρειάζεται να είμαστε συνειδητοποιημένοι ως προς τις ευθύνες μας αλλά και τα δικαιώματά μας και να διαχειριστούμε τα δώρα των δυο αυτών πλανητών με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.