Το παρακάτω αποτελεί κανονικά μέρος του Γ’ Κεφαλαίου της Αστρολογίας της Αναζήτησης, αλλά επειδή πιστεύω ότι λειτουργεί σωστά ως αυτοτελές άρθρο και επειδή τα ολόκληρα κεφάλαια καμιά φορά κουράζουν, παρατίθεται εκτός σειράς.
—
O ωροσκόπος είναι μία πολύ παρεξηγημένη έννοια στο χώρο της αστρολογίας. Είναι από τις έννοιες εκείνες που κάθε μελετητής έχει αποδώσει δικές του προεκτάσεις και έχει προτείνει δικές του ερμηνείες. Αρχικά ως ωροσκόπο ερμηνεύουμε το σημείο εκείνο που ανατέλλει στον ορίζοντα την ώρα της γέννησης μας. Σύμφωνα με την κλασσική αστρολογία το σημείο αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς υποδηλώνει το δρόμο της ελάχιστης προσπάθειας για τον καθένα από μας στην πορεία εξέλιξης της ζωής του.
Αν κάποιος π.χ. γεννηθεί με ωροσκόπο Δίδυμο, τότε ο εύκολος τρόπος για να πετυχαίνει πράγματα στη ζωή του θα είναι μέσω της ανάλυσης, της διαπραγμάτευσης, της σύνθεσης και της αντιπαράθεσης. Θα θέλει να θέτει συγκεκριμένα ερωτήματα, αλλά θα προσπαθεί να βρίσκει και μέσες λύσεις. Θα προσεγγίζει τα πράγματα κυρίως νοητικά και θα έχει μία δυσκολία στην κατανόηση συναισθηματικών ζητημάτων ή στη συναισθηματική επικοινωνία γενικότερα.
Με βάση αυτό τον ορισμό λοιπόν ο ωροσκόπος είναι ο πιο εύκολος δρόμος, ο δρόμος που μπορούμε πιο εύκολα να φτάσουμε στο στόχο. Ποιος είναι ο στόχος όμως; Από τι καθορίζεται; Εδώ είναι που αρχίζουν τα διάφορα ερωτήματα.
Στη δυτική κοινωνία παραδοσιακά θεωρούμε ότι ο άνθρωπος επιλέγει πώς θα ζήσει τη ζωή του και επομένως λαμβάνει αποφάσεις συνειδητά. Αν και υπάρχουν ενστάσεις στο μοντέλο της συνειδητής οργάνωσης της ζωής που προέκυψαν κυρίως με την εμφάνιση της Ψυχανάλυσης, ο πυρήνας της νοοτροπίας του δυτικούς ανθρώπου παραμένει στη λογική του δυτικού φιλελευθερισμού ότι ο άνθρωπος ορίζει μόνος τη μοίρα του. Γι’ αυτό κι η σύγχρονη λογική της αστρολογίας δουλεύει μέσα από το δίπολο Ήλιου / Ωροσκόπου.
Στα περισσότερα περιοδικά και βιβλία που διαβάζουμε για τον ωροσκόπο ή κοιτάζουμε τις προβλέψεις παρατηρούμε ότι μας προτείνεται να κοιτάζουμε και το ζώδιο του ωροσκόπου. Οι περισσότερες αναλύσεις προσωπικότητας βασίζονται στο δίπολο αυτό και η πιο συνήθης ανάλυση προσωπικότητας ορίζει ότι ο Ήλιος δείχνει την προσωπικότητα μας, τα θέλω μας, ενώ ο ωροσκόπος τον τρόπο που θα τα αποκτήσουμε.
Το θέμα ωστόσο δεν είναι ίσως τόσο απλό όσο παρουσιάζεται στην αρχική του σύλληψη. Γιατί αλήθεια ο ωροσκόπος αποτελεί τη γραμμή της ελάχιστης προσπάθειας; Ποια είναι η πραγματική φύση του πίσω από τη λογική του «μέσου» εκπλήρωσης της προσωπικής μας θέλησης; Η αλήθεια είναι ότι ο ωροσκόπος δεν αποτελεί πλανητική θέση στο χάρτη. Και με τη έννοια αυτή δεν αποτελεί σημείο δέσμευσης ψυχικής ενέργειας ή (κατά τους μαθητές του Jung) σύμπλεγμα. Πώς γίνεται λοιπόν να περιγράφει στοιχεία συμπεριφοράς, από τη στιγμή που πίσω του δεν υπονοοείται ύπαρξη αυτόνομης ψυχικής «προσωπικότητας»;
Η αλήθεια πιστεύω είναι ότι ο ωροσκόπος δεν είναι ακριβώς μία ψυχική προσωπικότητα, αλλά κυρίως μία πύλη. Η πύλη αυτή ( ο Sculmann την ονομάζει πύλη της συνείδησης και θα δούμε τι ακριβώς είναι αυτό, προς το παρόν ας την φανταστούμε σα μία πόρτα ) είναι η πύλη μέσα από την οποία περνάνε στην προσωπικότητα μας την ώρα της γέννησης οι ενέργειες όλου του χάρτη. Όλες οι ψυχικές προσωπικότητες (πλανητικές θέσεις δηλαδή ) την ώρα του χάρτη εισρέουν μέσα μας μέσα από την πύλη του ωροσκόπου.
Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί μία πρωταρχική εγγραφή στο ωροσκόπιο του βρέφους. Γιατί για παράδειγμα αν διανοίγουμε με ένα μηχάνημα μία τάφρο σε ένα χωράφι, την ώρα που πέφτει βροχή, είναι επόμενο ότι μόλις στεγνώσει η βροχή, η τάφρος πλέον είναι σχηματισμένη και θα αποτελεί πλαίσιο ροής κάθε είδους νερού στο εξής από τη βροχή ή την άρδευση. Από τη στιγμή που εγγράφεται δηλαδή μία διαδρομή ενέργειας στο βρέφος, που ως τότε σε επίπεδο προσωπικότητας (ας αφήσουμε προς το παρόν την ψυχή) είναι γράμμα κενό (tabula rasa), το βρέφος στο εξής θα είναι σε θέση να υποδέχεται τις συμπαντικές ενέργειες (διελεύσεις) μέσα από αυτά τα κανάλια και να τα διοχετεύει στις ψυχικές προσωπικότητες (πλανήτες) του γενέθλιου χάρτη του.
Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι δε θα μπορούσε θεωρητικά να ανοίξει νέα κανάλια ενέργειας, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που γίνεται με μία απλή διαδικασία.
Με την έννοια αυτή λοιπόν ο ωροσκόπος αποτελεί την ευκολότερη διαδρομή κυκλοφορίας της συμπαντικής ενέργειας, τις γραμμές του δίσκου του πικάπ ή τα κανάλια κυκλοφορίας του ψυχικού ύδατος μέσα στην προσωπικότητα μας.
Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι ο ωροσκόπος από μόνος του δεν έχει κάποιου είδους ψυχική ενέργεια. Επομένως δεν είναι ακριβώς σωστό αυτό που λέγεται γενικά ότι ο ωροσκόπος δείχνει ποια είναι η ψυχή μας. Βεβαίως εσωτερικοί αστρολόγοι όπως ο Λήο ή η Μπέιλη υποδείκνυαν πάντοτε ότι ο μαθητής, αυτός δηλαδή που επηρεάζεται πλέον από την ψυχή του, επικεντρώνεται στον ωροσκόπο του. Από αυτό προκύπτει συχνά η σύγχυση ότι ο ωροσκόπος μας δείχνει και την ψυχή μας. Η σύγχυση αυτή κάνει ακόμη πιο περίπλοκα τα πράγματα για τον αρχάριο σπουδαστή καθώς γίνεται σύγχυση του αιτίου και του μέσου. Αν ο ωροσκόπος είναι το μέσο για την επίτευξη των θελήσεων του Ήλιου όπως είπαμε στην αρχή, πώς γίνεται τώρα να είναι η θέληση της ψυχής; Κι εδώ έχουμε λοιπόν μία σύγχυση που απαιτεί διευκρίνιση.
Όπως είπαμε και πιο πάνω ο ωροσκόπος είναι το μονοπάτι της ελάχιστης προσπάθειας. Ως μονοπάτι τέτοιο όμως εγγράφεται μέσα στα κύτταρα μας (ο Ωροσκόπος σε μία άλλη παραλλαγή αποδίδεται στο σώμα από τους παλιούς αστρολόγους ενώ ο Ήλιος στη συνείδηση κι η Σελήνη στην ψυχή) και είναι καλώς ή κακώς η τελευταία «ταύτιση» που συνειδητοποιεί ο άνθρωπος γιατί είναι η πιο βαθιά κρυμμένη.
Σε όλες τις προσπάθειες «αυτογνωσίας» ο άνθρωπος προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τις νοητικές του πλάνες αλλά και τις συναισθηματικές του ταυτίσεις. Εκείνο όμως που είναι πιο δύσκολο από όλα να συνειδητοποιήσει είναι οι σωματικές του ταυτίσεις. Το γεγονός δηλαδή ότι το ίδιο το σώμα του έχει μάθει να δουλεύει με συγκεκριμένο τρόπο. Έχει ενδιαφέρον να δούμε την εμπειρία που προκύπτει στο ζήτημα αυτό από εσωτεριστικές σχολές όπως του Γκουρτζίεφ που έδιναν μεγάλη σημασία στη συνειδητοποίηση του πώς το ίδιο το σώμα μας έχει δική του προσωπικότητα και έχει μάθει να στέκεται κάπως, να κινείται κάπως και να μην υπακούει όταν του ζητούμε να κινηθεί ή να κάνει κάτι διαφορετικό.
Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι η συνειδητοποίηση των σωματικών «μπλοκαρισμάτων», δηλαδή συγκεκριμένων τρόπων που έχουμε μάθει να κινούμαστε, στεκόμαστε και – εν τέλει – ζούμε είναι το τελευταίο συνήθως και το πιο δύσκολο στάδιο «μαθητείας». Και είναι το πιο σημαντικό, γιατί μόνο όταν φτάσουμε τόσο βαθιά στη διαδικασία του αυτοελέγχου αρχίζουμε και αγγίζουμε την ίδια την ενέργεια που κυκλοφορεί μέσα μας.
Αναπνέουμε και αλλάζουμε τη διάθεση μας, εκπνέουμε και ανεβάζουμε την αδρεναλίνη, ανεβάζουμε ή κατεβάζουμε τους καρδιακούς παλμούς και φτάνουμε γενικότερα στο έσχατο σημείο αυτοελέγχου. Με ποιο σκοπό; Κατέχοντας τον έλεγχο της ενέργειας του σώματος μας, να ελέγχουμε τη ροή της συμπαντικής ενέργειας διαμέσου του.
Ελέγχοντας τον ωροσκόπο μας, ελέγχουμε το τσι μας, όπως λένε οι Κινέζοι, την αιθερική μας ενέργειας κατά τους εσωτεριστές, και δουλεύουμε απευθείας σε ενεργειακό επίπεδο.
Μόνο εφόσον κατορθώσουμε ένα τέτοιο σημείο αυτοελέγχου έχουμε τη δυνατότητα και να το αναιρέσουμε! Γιατί ποιο είναι το ζητούμενο όταν λένε οι εσωτεριστές ανατολής και δύσης ότι πρέπει να γίνουμε ένα με τη συμπαντική ενέργεια; Όταν οι ανατολικοί Master των ανατολικών πολεμικών τεχνών ζητούν από τους μαθητές τους να «αδειάσουν»;
Ζητούμενο είναι η αναίρεση αυτού που μας συνέβη την ώρα που γεννηθήκαμε. Την ώρα εκείνη που δημιουργήθηκαν μέσα μας οι ψυχικές προσωπικότητες (πλανητικές θέσεις) που κυβερνούν την προσωπικότητα μας και ανοίχθηκαν τα κανάλια μέσα από τα οποία δεχόμαστε και διοχετεύουμε σε αυτές τη συμπαντική ενέργεια, μπήκαμε και σε μία διαδικασία προσκόλλησης. Ακόμα και να θέλαμε πλέον να συλλάβουμε την συμπαντική ενέργεια με άλλο τρόπο δε θα μπορούσαμε. Έχουμε «συνηθίσει» να δουλεύουμε έτσι. Πώς θα «ξεσυνηθίσουμε» τώρα;
Πώς θα επιτύχουμε αυτό που λέει ο Rudhyar ότι τελικό ζητούμενο τελικά είναι να ξεπεράσουμε το γενέθλιο χάρτη μας και η προσωπικότητα μας να λειτουργεί ως τέλειος αγωγός του ηλεκτρισμού όντας κάθε στιγμή αυτό που ορίζουν οι πλανητικές διελεύσεις; Για να το επιτύχουμε αυτό θα πρέπει να φτάσουμε σε τόσο βάθος μέσα μας που να κατανοοούμε και να ελέγχουμε ακόμη και τους βιορρυθμούς μας. Κι όταν φτάσουμε εκεί, μπορούμε και να τους αναιρέσουμε. Και να ανοίξουμε τα κέντρα ενέργειας του σώματος μας, για να δέχονται ανεμπόδιστα τη συμπαντική ενέργεια.
Στη φύση τα κανάλια της άρδευσης χρησιμεύουν στο πότισμα του χωραφιού, αλλά μετά από καιρό, τα θρεπτικά συστατικά αρχίζουν και παραμένουν μόνο δεξιά και αριστερά τους και το υπόλοιπο χωράφι μένει ανεκμετάλλευτο ή το χειρότερο στερεύει. Ο δρόμος που στην αρχή μας βοηθούσε να αναπτυχθούμε στην πορεία γίνεται περιορισμός, γιατί αν θέλουμε να δρομολογήσουμε την ενέργεια κάπως αλλιώς απλά δεν μπορούμε. Κι αυτό είναι ένα απαραίτητο προστάδιο «κάθαρσης» και «εξαγνισμού» ούτως ώστε να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε ποσότητες ενέργειας πολύ μεγαλύτερες από την ψυχική ενέργεια που κουβαλάμε μέσα μας. Εάν μπούμε στη διαδικασία να δεχτούμε μεγάλες ποσότητες συμπαντικού «ηλεκτρισμού» χωρίς να μπορούμε να είμαστε αρκετά «ανοικτοί» για να αφήσουμε τον ηλεκτρισμό «να περάσει από μέσα μας» και να διοχετευτεί στο περιβάλλον, απλά θα πάθουμε «ηλεκτροπληξία». Η διαδικασία αυτή θα μας οδηγήσει απλά σε ένα ενεργειακό «βραχυκύκλωμα».
Αυτός είναι και ο λόγος λοιπόν που δίνεται τόση σημασία στον ωροσκόπο για όσους θέλουν να αποκαλούν τον εαυτό τους «μαθητή». Αυτός είναι και ο λόγος που ο ωροσκόπος αποκαλείται πύλη της συνείδησης. Γιατί είναι το σημείο «ελέγχου» της ενέργειας που μπαίνει και βγαίνει από μέσα μας. Ο άνθρωπος που δεν είναι συνειδητοποιημένος νομίζει ότι πηγές ενέργειας είναι οι ψυχικές προσωπικότητες που κουβαλάει μέσα του (πλανητικές θέσεις) ή εκείνες οι αντίστοιχες προσωπικότητας που έχουν οι άλλοι γύρω μας.
Προοδευτικά και καθώς διευρύνεται η αυτογνωσία ο άνθρωπος διαπιστώνει ότι στο σύμπαν υπάρχουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, όμως για να γίνει αυτό πρέπει το σώμα μας (και η προσωπικότητα μας γενικότερα) να μειώσει την ενεργειακή του αντίσταση. Είναι αδύνατο να ληφθεί αυτή η ενέργεια και να δεσμευτεί από το ίδιο μας το κορμί. Θα είναι σα να θέλουμε να κρατήσουμε μέσα μας εκατομμύρια βολτ ηλεκτρικού ρεύματος. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα αφήσουμε να περάσουν από μέσα μας και να φύγουν στη Γη. Αυτό είναι και το ενεργειακό νόημα τελικά όλης της υποτιθέμενης εσωτεριστικής μαθητείας.
Βιβλιογραφία
1. Martin Schulman, Ωροσκόπος – Η πύλη της συνείδησης, Ιάμβλιχος, 1994
2. Dane Rudhyar, Astrology of Transformation, The Theosophical Publishing House, 1990 (3η ανατύπωση)
3. Ψυχολογία και Αστρολογία, Karen Hamaker Zondag, Ιάμβλιχος, 1992
5. Εσωτερική Αστρολογία, Alan Leo, Πύρινος Κόσμος, 1990
6. Εσωτερική Αστρολογία, Alice Bailey, Lucis Press, 1951
Βασίλης Παπαδολιάς
Ακολουθεί ενδιαφέρουσα συζήτηση εδώ: Το ζήτημα του Ωροσκόπου