Ο Ουρανός έκανε την περασμένη Άνοιξη μια πρώτη, δοκιμαστική είσοδο στο ζώδιο του Ταύρου και τώρα ετοιμάζεται να επιστρέψει για λίγο στον Κριό, όντας σε ανάδρομη πορεία. Ευκαιρία λοιπόν να εκμεταλλευτούμε την ανάδρομη κίνηση ώστε να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις σχετικά με αυτόν τον σύγχρονο πλανήτη που, μετά από χιλιετίες, ανέτρεψε την εικόνα που είχαμε για ηλιακό μας σύστημα. Ίσως έτσι να αποκτήσουμε μια καλύτερη αντίληψη για το τι μας επιφυλάσσει το πέρασμά του από το σταθερό ζώδιο της Γης.
Ο Ερχομός του Ουρανού στην Αστρολογία
Για χιλιάδες χρόνια η αστρολογία στηριζόταν αποκλειστικά στην παρατήρηση του ουρανού με γυμνά μάτια κι έτσι διαμόρφωσε μια αντίληψη για το σύμπαν έτσι όπως το αντιλαμβανόμαστε από τη γωνίτσα μας στη γη: ο ουρανός λοιπόν είχε δύο φώτα (Ήλιο & Σελήνη), πέντε πλανήτες και τα αστέρια που παρόλο που βρίσκονται σε χαώδεις αποστάσεις μεταξύ τους φαίνονται να φτιάχνουν διάφορα σχήματα που ονομάστηκαν αστερισμοί ή ζώδια. Όλα αυτά πάλι φαίνονται να γυρίζουν γύρω από τη γη που έτσι θεωρήθηκε κέντρο του σύμπαντος.
Η αστρολογία λοιπόν στηρίχτηκε στη φαινομενική αντίληψη του ανθρώπου για το σύμπαν, κάτι που δεν είναι τόσο κακό όσο ακούγεται. Η αντικειμενική πραγματικότητα είναι διαφορετική αλλά η αστρολογία προσπαθεί να ερμηνεύσει, εκτιμήσει, προβλέψει κλπ. την ανθρώπινη εμπειρία πάνω στη γη. Έτσι, αυτό που έχει σημασία είναι η αντίληψη του ανθρώπου για τον κόσμο αυτό, όσο φαινομενολογική κι αν είναι αυτή.
Στον κόσμο που ζούμε, ο Ήλιος ανατέλλει και δύει κάθε μέρα, το έτος χωρίζεται σε τέσσερεις εποχές και η Σελήνη κάθε μήνα αυξάνεται και μειώνεται σε μέγεθος. Τίποτα από αυτά δεν θα ίσχυε για κάποιον που θα πήγαινε να ζήσει σε κάποια άλλη γωνιά του σύμπαντος. Άλλα όπως είπαμε, στην αστρολογία ασχολούμαστε με την υποκειμενική εμπειρία του ανθρώπου πάνω στη γη και αυτό είναι πιο σημαντικό από μια αντικειμενική πραγματικότητα που ουσιαστικά δεν μας αφορά.
Το ότι η γη μας δεν είναι παρά ένας ακόμα πλανήτης που γυρίζει γύρω από τον ήλιο, το είχαν υποψιαστεί οι αρχαίοι Έλληνες αλλά χρειάστηκε να περάσουν πολλοί αιώνες για να αποδειχτεί σαν αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Έτσι, το παραδοσιακό μοντέλο για το σύμπαν κατέρρευσε και στα μάτια των «αντικειμενικών επιστημόνων» η αστρολογία έγινε από ψευδοεπιστήμη έως και δεισιδαιμονία. Παράλληλα, το σύμπαν που ζούμε από ζωντανός οργανισμός που ήταν στα μάτια των αρχαίων, έγινε ένα συνονθύλευμα από άψυχες μάζες που γυρίζουν αέναα χωρίς λόγο και σκοπό.
Το καθιερωμένο μοντέλο για το σύμπαν δέχτηκε άλλο ένα χτύπημα τον 18ο αιώνα όταν με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου ο άνθρωπος είδε ότι ο Κρόνος δεν είναι ο πιο μακρινός πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος αφού υπάρχει κι άλλος πλανήτης σε απόσταση που τον καθιστά αόρατο στο γυμνό μάτι.
Ο πλανήτης αυτός ονομάστηκε Ουρανός ενώ μέχρι τις μέρες μας ανακαλύπτονται διαρκώς καινούργια ουράνια σώματα διαφόρων μεγεθών και τροχιών. Ο αριθμός τους είναι τέτοιος που αν και στην αρχή υπήρχε φιλότιμη προσπάθεια από την αστρονομική κοινότητα ώστε να ονομαστούν συνεχίζοντας την παράδοση των αρχαιοελληνικών ονομάτων, πλέον τα ουράνια αυτά σώματα παίρνουν μια άχαρη, κωδική ονομασία.
Φιλότιμη ήταν και η προσπάθεια της αστρολογικής κοινότητας ώστε να εντάξει τους καινούργιους πλανήτες στις αναλύσεις της, αναγνωρίζοντας ότι ο ερχομός τους σηματοδοτεί τη διαφορετική πραγματικότητα στην οποία καλούμαστε να ζήσουμε. Μια προσπάθεια βέβαια που δεν τους βρήκε όλους σύμφωνους αφού η σημασία των καινούργιων πλανητών αποτελεί μέχρι τις μέρες μας ένα ακόμα σημείο τριβής ανάμεσα στους αστρολόγους (ανάμεσα σε πολλά ακόμα θέματα, όπως είναι τα συστήματα των οίκων, οι όψεις κλπ.).
Έτσι, κάποιοι «παραδοσιακοί» αστρολόγοι αγνοούν τελείως τον Ουρανό ενώ άλλοι «μοντέρνοι» τον αντιμετωπίζουν σαν ισότιμο πλανήτη θεωρώντας τον κυρίαρχο στον Υδροχόο και σε έξαρση στον Σκορπιό. Ως συνήθως, ανάμεσα στις ακραίες απόψεις υπάρχει πλήρης γκάμα επιλογών: συγκυβερνήτης του Υδροχόου, κυβερνήτης του Υδροχόου στη γενεθλιακή αστρολογία αλλά όχι στην ωριαία, σημαντικός μόνο για την πολιτική αστρολογία αλλά όχι σε προσωπικούς χάρτες κλπ.
Η αστρολογία βέβαια είναι τέχνη και σαν τέτοια αφήνει μεγάλο περιθώριο στον καθένα να διαλέξει τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσει και τι χρήση θα τους κάνει. Στο τέλος, φυσικά, όλοι κρίνονται από το αποτέλεσμα. Κανονικά λοιπόν, μετά από πάνω από 2 αιώνες που έχουν περάσει από την εμφάνιση του Ουρανού, η αστρολογική κοινότητα θα έπρεπε να είχε καταλήξει σε μια σχετική ομοφωνία για τη χρήση και τη σημασία του.
Κάτι τέτοιο όμως δεν έχει γίνει αφού, αν πάρουμε για παράδειγμα την περίπτωση της ωριαίας που αφορά πολύ συγκεκριμένες ερωτήσεις & απαντήσεις, πολλοί «παραδοσιακοί» αστρολόγοι δηλώνουν ότι έχουν μελετήσει με επιτυχία χιλιάδες χάρτες ωριαίας χωρίς να έχει χρειαστεί να ασχοληθούν με τους μοντέρνους πλανήτες και την ίδια στιγμή άλλοι τόσοι «μοντέρνοι» αστρολόγοι δηλώνουν ότι έχουν μελετήσει με επιτυχία χιλιάδες χάρτες ωριαίας και πάντα οι μοντέρνοι πλανήτες είχαν κάτι να πουν σχετικά με το ερώτημα που τέθηκε.
Στις μέρες μας μάλιστα φαίνεται ότι οι διαφωνίες αυξάνονται αντί να μειώνονται αφού σε κάποιους αστρολόγους δεν αρέσει το όνομα «Ουρανός» επειδή οι ιδιότητες του συγκεκριμένου πλανήτη δεν συμφωνούν με τα χαρακτηριστικά του ομώνυμου θεού των αρχαίων Ελλήνων.
Λες και όφειλαν οι αρχαίοι Έλληνες να έχουν ένα θεό για έναν πλανήτη που θα εμφανιζόταν 3.000 χρόνια μετά. Λες και υπήρχε περίπτωση η αρχαίοι Έλληνες να θεοποιούσαν τον ακραίο εγωισμό, την άρνηση της παράδοσης και την επανάσταση απέναντι σε κάθε συμβατικότητα (ιδιότητες του πλανήτη Ουρανού). Οι αρχαίοι Έλληνες, για τους οποίους η τοποθέτηση του προσωπικού εγώ πάνω από νόμους, παραδόσεις και θεούς ήταν η ύψιστη ύβρις. Έχουν φτάσει μάλιστα κάποιοι να προτείνουν και σαν πιο σωστό όνομα το «Προμηθέας» αφού φαίνεται τους ταιριάζει καλύτερα η ιδέα της κλοπής της φωτιάς.
Μάλλον αγνοούν όμως ότι η ίδια η λέξη Προμηθέας σημαίνει προνοητικός (δηλαδή καμία σχέση με τον πλανήτη Ουρανό) ενώ ο αρχαίος τιτάνας Προμηθέας ήταν αυτός που ανέλαβε την προστασία του ανθρώπου από τα στοιχεία της φύσης, ένα καθήκον που επιτέλεσε με πολλή προσπάθεια, προνοητικότητα και υπομονή (πάλι καμία σχέση με τον πλανήτη Ουρανό) ενώ είχε τη σύνεση να συμβουλέψει τον αδερφό του, Επιμηθέα, να μην δεχτεί την Πανδώρα (ο Ουρανός θα είχε ο ίδιος ανοίξει το κουτί της για πλάκα). Αν έπρεπε οπωσδήποτε να βρούμε έναν πραγματικά αντισυμβατικό αρχαίο θεό, μοναδική επιλογή μάλλον θα ήταν ο Διόνυσος αλλά βέβαια ο Διόνυσος ήταν ένας πολύ γήινος θεός για να έχει σχέση με τον πλανήτη Ουρανό.
Ένα επιχείρημα των «παραδοσιακών» αστρολόγων εναντίον της σημασίας των εξωκρόνιων πλανητών είναι ότι ο κόσμος μας έχει γνωρίσει πολύ σημαντικότερα γεγονότα από την Αμερικάνικη και τη Γαλλική Επανάσταση (περίοδος εμφάνισης του Ουρανού), χωρίς τα γεγονότα αυτά να έχουν συνοδευτεί από την εμφάνιση νέων πλανητών.
Φαινομενικά σωστό το επιχείρημα αλλά το σημαντικό για τον ρόλο των πλανητών αυτών δεν είναι τα μεμονωμένα γεγονότα καθαυτά αλλά η δραματική αλλαγή του κόσμου μας. Η τεχνολογική εξέλιξη των τελευταίων αιώνων έχει επιφέρει τόσες αλλαγές στο τρόπο ζωής των ανθρώπων, όσες δεν είχαν συμβεί χιλιετίες ολόκληρες. Είναι λογικό λοιπόν και η αστρολογία να αναζητά νέα εργαλεία για να ερμηνεύσει ένα νέο κόσμο. Άλλωστε, πλέον έχουν δημοσιευτεί σημαντικές εργασίες για τη σημασία των κύκλων των εξωκρόνιων πλανητών και το συγχρονισμό τους με τις ιστορικές περιόδους, που θα πρέπει να εθελοτυφλεί κάποιος για να αγνοήσει τους εξωκρόνιους πλανήτες.
Ένα άλλο σημείο διαφωνίας που σηκώνει περισσότερη συζήτηση είναι το θέμα της «διακυβέρνησης» του Υδροχόου από τον Ουρανό με αντίστοιχο «εξοστρακισμό» του Κρόνου από το ζώδιο αυτό. Όταν ο ερχομός νέων στοιχείων, όπως οι εξωκρόνιοι πλανήτες, δεν προσθέτει απλώς αλλά αλλάζει αυτά που ξέραμε, πρέπει να είμαστε αρκετά επιφυλακτικοί. Στην μακρόχρονη πορεία της αστρολογίας, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που κάποια στοιχεία τα οποία πρότειναν και εφάρμοσαν παλιότεροι αστρολόγοι, αμφισβητήθηκαν και ανατράπηκαν από τους νεότερους.
Αυτό είναι και φυσικό και θεμιτό αλλά τόσο σημαντικά θέματα όπως είναι η διακυβέρνηση των ζωδίων, δηλαδή η ίδια τη δομή της αστρολογίας, δεν μπορεί να γίνονται «ελαφρά τη καρδία». Έτσι, σε σύγχρονα βιβλία αστρολογίας διαβάζουμε πλέον ότι ο Υδροχόος είναι επαναστατικό ζώδιο που αρέσκεται στις αλλαγές, ένας χαρακτηρισμός που οφείλεται αποκλειστικά στη «χορηγία» του Ουρανού και βέβαια δεν υπάρχει σε παραδοσιακά κείμενα. Με τον ίδιο τρόπο, οι Ιχθείς έχουν γίνει ονειροπαρμένοι λόγω Ποσειδώνα και ο Σκορπιός καταχθόνιος λόγω Πλούτωνα.
Από τις εισαγωγικές αυτές σκέψεις φαίνεται ότι ο Ουρανός έφερε αρκετή αναστάτωση στην αστρολογία, δικαιώνοντας με τον τρόπο αυτό τη φήμη που τον συνοδεύει σαν τον πλανήτη που ανατρέπει τα δεδομένα. Επόμενο είναι λοιπόν και η διέλευσή του από τον Ταύρο για τα επόμενα χρόνια να έχει προκαλέσει ανησυχία μιας και θα βρίσκεται στο σταθερό ζώδιο της Γης, δηλαδή ένα περιβάλλον που αντιπαθεί τελείως τις αλλαγές. Φαίνεται να είναι τόσο αταίριαστος συνδυασμός που ίσως η θεωρία περί έξαρσης του Ουρανού στον Σκορπιό οφείλεται και στην άποψη ότι θα πρέπει στον Ταύρο να έχει την πτώση του.
Για να αποφύγουμε όμως τη θεωρητική συζήτηση και να έχουμε μία όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική ματιά για τη διέλευση αυτή, ας δούμε σε συντομία δύο πραγματικά παραδείγματα όπου ο Ουρανός βρέθηκε στον Ταύρο.
Σοφία Λόρεν, η λαμπερή Ιταλίδα με τον Ουρανό στη ρίζα του χάρτη
Φυσικά όλοι μας έχουμε τον Ουρανό σε κάποιο σημείο του χάρτη μας αλλά κάθε πλανήτης αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία όταν βρεθεί πάνω στις γωνίες του χάρτη (δηλαδή, στους άξονες του Ωροσκόπου και του Μεσουρανήματος). Από τις γνωστές προσωπικότητες με τον Ουρανό σε τέτοια θέση και στον Ταύρο, η πλέον διάσημη είναι η Σοφία Λόρεν, όπου ο Ουρανός βρίσκεται ακριβώς πάνω στο ναδίρ του χάρτη.
Δεν είναι ο σκοπός μας εδώ να κάνουμε ανάλυση όλου του χάρτη, αλλά μόνο να δούμε τον ρόλο του Ουρανού. Η ακμή του 4ου οίκου λοιπόν είναι στον Ταύρο και είναι λογικό να περιμένουμε η κάτοχος του χάρτη αυτού να έχει σταθερές και μόνιμες σχέσεις με τις ρίζες της, την οικογένεια της και να επιδιώκει την άνεση και αρμονία στον ιδιωτικό της χώρο αποφεύγοντας τις πολλές αλλαγές.
Η Σοφία Λόρεν λοιπόν υπήρξε πράγματι μια παραδοσιακή ναπολιτάνα και ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να είναι φανατική οπαδός της ποδοσφαιρικής ομάδας της Νάπολης. Δεν υιοθέτησε ποτέ το στυλ της κοκαλιάρας ξανθιάς και παντρεύτηκε τον άντρα με τον οποίο σχετίστηκε από μικρή (τον παραγωγό της) απορρίπτοντας παγκόσμιους αστέρες όπως ο Γκάρι Κούπερ. Όταν απόκτησε παιδιά (ύστερα από αρκετές αποβολές) αφοσιώθηκε στην οικογένεια της και αντί για τον κινηματογράφο ασχολήθηκε περισσότερο με βιβλία μαγειρικής και προϊόντα μακιγιάζ. Η χειρότερη στιγμή της ζωής της ήταν όταν πέθανε η μητέρα της.
Όμως είχε μια δύσκολη παιδική αφού ο πατέρας της δεν παντρεύτηκε ποτέ τη μητέρα της και τους εγκατέλειψε πολύ νωρίς, ενώ, εκτός από τη φτώχια, έζησε τα παιδικά της χρόνια στη δύσκολη περίοδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Η ίδια τραυματίστηκε από βομβαρδισμό.
Όπως έχει δηλώσει, νοιώθει να μην υπήρξε ποτέ παιδί αλλά να ήταν πάντα ενήλικας. Επίσης, αναγκάστηκε να παντρευτεί δυο φορές τον άντρα της μιας και αυτός ήταν ήδη παντρεμένος. Χώρισε την πρώτη γυναίκα του και παντρεύτηκε τη Σοφία Λορέν αλλά την εποχή εκείνη τα διαζύγια δεν αναγνωρίζοντας στην Ιταλία, έτσι ακυρώθηκε ο γάμος της και ξαναπαντρεύτηκαν αργότερα όταν τους επιτράπηκε, ζώντας μέχρι τότε για χρόνια σε μια περίεργη κατάσταση σαν «ανεπίσημη σύζυγος». Σήμερα ζει κυρίως στην Ελβετία.
Τις περιπέτειες αυτές στην προσωπική της ζωή, θα μπορούσε ίσως να τις αποδώσει κάποιος στον κυβερνήτη του 4ου οίκου, την Αφροδίτη, που είναι σε πτώση στην Παρθένο. Αλλά η Αφροδίτη είναι κυβερνήτης και του 5ου οίκου της προσωπικής δημιουργίας, όπου η Σοφία Λόρεν μια χαρά τα κατάφερε.
Θα πρέπει λοιπόν να δεχτούμε ότι έχοντας τον Ουρανό να κάθεται ακριβώς πάνω στη ρίζα του χάρτη, δεν μπορείς να περιμένεις ένα ήσυχο και σταθερό οικογενειακό περιβάλλον. Όσο λοιπόν κι αν ο Ταύρος αγαπάει την ησυχία, ο Ουρανός θα φέρει αναστάτωση, θα ανατρέψει τα δεδομένα και θα μας προκαλέσει να ψάξουμε το δρόμο μας μακριά από την πεπατημένη.
Είναι αλήθεια ότι μάλλον δεν θα περιμέναμε η Σοφία Λόρεν να έχει Ήλιο και Αφροδίτη στην Παρθένο. Ένα ζώδιο που δεν έχει τη φήμη για «σύμβολο του σεξ». Αξίζει να αναφερθεί όμως ότι η καριέρα της απογειώθηκε τη δεκαετία του ’60 (ένα όσκαρ, μία ακόμα υποψηφιότητα και πρωταγωνίστρια σε ταινίες με τους μεγαλύτερους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της εποχής) όταν Ουρανός και Πλούτωνας συναντήθηκαν στο ζώδιο της Παρθένου.
Βλέπουμε εδώ πάλι το σημαντικό ρόλο των εξωκρόνιων πλανητών. Όπως και του Ποσειδώνα που σε σύνοδο με την Αφροδίτη βοήθησε πολύ σε αυτήν απόκοσμη γοητεία που αποτυπώθηκε στο πανί της οθόνης (έφτασε να χαρακτηριστεί το «όγδοο θαύμα του κόσμου»). Φυσικά και η αμοιβαία υποδοχή της Αφροδίτης με τον Ερμή έπαιξε τον ρόλο της.
Αν επιβεβαιώσαμε ότι οι εξωκρόνιοι πλανήτες έχουν σημαντικό ρόλο σ’ ένα χάρτη, ας δούμε τώρα και το θέμα παραδοσιακών / μοντέρνων κυβερνητών στα ζώδια. Εδώ τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά αφού αν δεχτούμε τον Ουρανό σαν κυβερνήτη του Υδροχόου, ουσιαστικά γίνεται κυβερνήτης του 2ου οίκου και βρισκόμενος σε πτώση στον Ταύρο θα περιμέναμε μάλλον μεγάλες ανακατατάξεις στα οικονομικά της με ανάληψη πολλών ρίσκων χωρίς επιτυχία. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη αφού μετά τα δύσκολα παιδικά χρόνια ήταν πάντα πολύ άνετη οικονομικά.
Εδώ λοιπόν, ο Κρόνος σε κυριαρχία στον Υδροχόο και στον 2ο οίκο λειτουργεί πολύ καλύτερα σαν κυβερνήτης του 2ου οίκου. Και η σύνοδος με τη Σελήνη έχει να κάνει με αυτήν την αίσθηση ότι υπήρξε πάντα ενήλικας.
Επίσης ο Πλούτωνας στον Καρκίνο δεν φαίνεται να είναι ο κατάλληλος κυβερνήτης του Μεσουρανήματος για μια τέτοια προσωπικότητα. Αντίθετα, ο Άρης στον Λέοντα σε αντίθεση με Κρόνο/Σελήνη και εξάγωνο με Ερμή φαίνεται να είναι πολύ πιο κατάλληλος. Χρειαζόμαστε τη λάμψη του Λέοντα αν είναι να μιλήσουμε για τη Σοφία Λόρεν και εκτός του Άρη, στον Λέοντα βρίσκεται και ο Νότιος Δεσμός της Σελήνης.
Η σκηνή με τους προβολείς ήταν πάντα φυσικός χώρος γι’ αυτήν και πράγματι από πολύ μικρή βρέθηκε στην πασαρέλα διαγωνισμών ομορφιάς. Το παζλ βέβαια ολοκληρώνεται με την παρουσία του Δία στο υψηλότερο σημείο του χάρτη κι έτσι μια ταπεινή Παρθένος γίνεται παγκόσμιο αστέρι.
Αδόλφος Χίτλερ, η έκρηξη του Ταύρου όταν συνάντησε τον Ουρανό
Το ωροσκόπιο του Χίτλερ είναι από αυτά που έχουν συζητηθεί πολύ στους αστρολογικούς κύκλους γιατί δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις πως ένας Ταύρος με ωροσκόπο Ζυγό και την Αφροδίτη κυρίαρχη στο ζώδιο της, έγινε ο άνθρωπος που όλοι γνωρίζουμε. Είναι μεγάλη κουβέντα για να την κάνουμε εδώ αλλά εντελώς επιγραμματικά να πούμε ότι συνήθως τονίζεται το τετράγωνο Άρη – Κρόνου (μια όψη που βέβαια έχουν πολλοί άνθρωποι) ενώ σημαντικό ρόλο πρέπει να έχει παίξει και ο εμπεριεχόμενος Αιγόκερος που περιέχει Σελήνη (σε αδυναμία), Δία (σε πτώση) και το Νότιο Δεσμό της Σελήνης.
Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι σίγουρο ότι κανένας αστρολόγος δεν θα μπορούσε να είχε προβλέψει την πορεία αυτού του ανθρώπου και η περίπτωσή του είναι μια καλή απόδειξη ότι η ζωή μας δεν προκαθορίζεται τη στιγμή της γέννησης αλλά διαμορφώνεται κατά την πορεία μας στον κόσμο αυτό, όταν η «γενέθλια υπόσχεση» παίρνει σάρκα και οστά.
Όσο για την ισχυρή Αφροδίτη, προφανώς και ο Χίτλερ δεν ήταν κάποιος τυχαίος και χωρίς τα χαρίσματα της Αφροδίτης δεν θα μπορούσε να πείσει έναν ολόκληρο λαό να τον ακολουθήσει σε παγκόσμιο πόλεμο. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Χίτλερ εκλέχτηκε καγκελάριος με δημοκρατικές εκλογές.
Μιας και ανοίξαμε όμως τον χάρτη του, ας κάνουμε μια αναφορά και στο θέμα των παραδοσιακών ή μοντέρνων κυβερνητών που μας έχει απασχολήσει στο άρθρο αυτό. Είναι αλήθεια ότι το τετράγωνο Κρόνου – Άρη γίνεται πολύ πιο «βαρύ» αν θεωρήσουμε ότι οι δύο πλανήτες βρίσκονται στα ζώδια της αδυναμίας τους (σύμφωνα δηλαδή με τις παραδοσιακή διακυβέρνηση των ζωδίων). Διαφορετικά οι θέσεις τους είναι αδιάφορες κάτι που δεν βοηθάει στο να εξηγήσουμε τι πήγε τόσο άσχημα.
Επίσης, αν λάβουμε υπόψη τη θεωρία περί «Αρίας Φυλής» έχει νόημα να θεωρήσουμε τον Κρόνο κυβερνήτη του 4ου οίκου, εκεί που βρίσκονται οι προγονικές μας αξίες. Με τον Αιγόκερο (το άλλο ζώδιο του Κρόνου) να είναι εμπεριεχόμενος στον 3ο οίκο, αυτές οι προγονικές αξίες ήταν η μόνη διέξοδος εκδήλωσης για τον βεβαρυμμένο Κρόνο στο Μεσουράνημα που από τη θέση του έψαχνε επιτακτικά και απεγνωσμένα να δείξει κάτι στον κόσμο.
Αλλά το θέμα μας είναι ο Ουρανός που βρίσκεται σε αντίθεση με τον Ερμή πάνω στον ορίζοντα του χάρτη. Παρεμπιπτόντως, οι δυναμικές όψεις Ερμή – Ουρανού θεωρούνται ένδειξη υψηλής ευφυίας και με την κεντρική θέση της αντίθεσης πάνω στον ορίζοντα έχουμε να κάνουμε μ’ έναν ιδιαίτερα επικοινωνιακό άνθρωπο. Αλλά ο λόγος της επιλογής του συγκεκριμένου χάρτη είναι το έντονο στοιχείο του Ταύρου όπου βρίσκεται ο Ήλιος, η Αφροδίτη και ο Άρης. Τι συνέβη άραγε όταν ο Ουρανός πέρασε από τον Ταύρο σχηματίζοντας σύνοδο με αυτούς τους γενέθλιους πλανήτες;
Όπως είδαμε στον προηγούμενο χάρτη της Σόφιας Λόρεν, ο Ουρανός μπήκε στον Ταύρο το 1934 και ήταν σε σύνοδο ακριβείας με τον Ήλιο του Χίτλερ (με απόκλιση 4 λεπτά της μοίρας) στις 30 Ιουνίου 1934 στη «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών» όταν τα τάγματα προστασίας του Χίτλερ, τα γνωστά “Ες-Ες”, δολοφόνησαν περίπου 200 πολιτικούς του αντιπάλους, μια εκκαθάριση απαραίτητη για τη νεοσύστατη πλέον δικτατορία των ναζί. Ο Ουρανός σχημάτισε σύνοδο ακριβείας με Αφροδίτη / Άρη το Νοέμβριο του 1938 όταν ξεκίνησε το πογκρόμ κατά των εβραίων.
Βλέπουμε λοιπόν ότι το πέρασμα του Ουρανού από τους γενέθλιους πλανήτες στον Ταύρο συνέπεσε με την εκδήλωση όλων όσων προετοίμαζε το προηγούμενο διάστημα. Σαν μια βόμβα που ήταν έτοιμη να εκραγεί και βρήκε την ευκαιρία να απασφαλίσει. Ας έχουμε λοιπόν υπόψη μας ότι ο Ουρανός στον Ταύρο θα φέρει στην επιφάνεια πολλά κακώς κείμενα αλλά αυτά είναι όλα όσα κρατάγαμε μέχρι τώρα κρυμμένα.
Έτσι, ο εκκεντρικός αυτός πλανήτης μας δίνει μια πολύτιμη ευκαιρία να τα φανερώσουμε. Ουσιαστικά μας το ζητάει επιτακτικά και αυτό συχνά γίνεται με βίαιο τρόπο. Σε συνθήκες όπου οι συνέπειες είναι δύσκολα υπολογίσιμες.
Συμπεράσματα
Όπως έχουμε ήδη δει, την προηγούμενη φορά που ο Ουρανός βρέθηκε στον Ταύρο είχαμε το ξέσπασμα ενός παγκοσμίου πολέμου. Φυσικά αυτό δεν θα γίνεται κάθε φορά που θα έχουμε αυτή τη διέλευση, ούτε αυτός ήταν ο λόγος του πολέμου. Αλλά ο Ταύρος είναι μια πολύ άβολη θέση για τον Ουρανό.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αφού συχνά χρειάζονται οι συγκρούσεις ώστε να ανατραπούν παγιωμένες καταστάσεις που έχουν πια ξεπεραστεί. Αν λοιπόν δουλειά του Ουρανού είναι να φέρει το καινούργιο και διαφορετικό, αυτό μπορεί να ξεκίνησε με το πέρασμά του από τον Κριό (την παρορμητική αρχή του ζωδιακού) αλλά στον Ταύρο οφείλει να συγκρουστεί με το παλιό ώστε να αρχίσει να διαμορφώνεται ένα χειροπιαστό, καινούργιο μέλλον.
Θα πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη μας ότι οι κύκλοι των τριών εξωκρόνιων πλανητών βρίσκονται όλοι στο ξεκίνημά τους: κατά τη διέλευση του από τον Ταύρο, ο Ουρανός θα σχηματίσει το πρώτο τρίγωνο με τον Πλούτωνα στον Αιγόκερο και το πρώτο εξάγωνο με τον Ποσειδώνα στους Ιχθείς. Ποσειδώνας και Πλούτωνας βρίσκονται εδώ και πολλά χρονιά στο πρώτο τους εξάγωνο.
Το ξεκίνημα των κύκλων δείχνει ότι είμαστε σε εποχή ζυμώσεων για το ακόμα ασαφές μέλλον της ανθρωπότητας. Αντίθετα, στο προηγούμενο πέρασμα του Ουρανού από τον Ταύρο, οι δύο κύκλοι του με Πλούτωνα και Ποσειδώνα έκλειναν και χρειαζόταν ένα τελικό ξεκαθάρισμα. Στις μέρες μας, οι αρμονικές όψεις των εξωκρόνιων σε ζώδια της Γης και του Νερού δείχνουν ότι δεν θα ζήσουμε τόσο δραματικές αλλαγές. Μόνο όσο χρειάζεται για να φύγουν από τη μέση όσα πλέον δεν τα χρειαζόμαστε.
Σε προσωπικό επίπεδο, το πέρασμα του Ουρανού από τον Ταύρο είναι σημαντικό για όσους έχουν έντονο το στοιχείο του Ταύρου στον χάρτη τους ή για όσους ο Ουρανός είναι ιδιαίτερα σημαντικός πλανήτης (κυρίως αν βρίσκεται στις ακμές του χάρτη). Όπως δηλαδή, στα δύο παραδείγματα που εξετάσαμε.
Αυτοί μπορούν να περιμένουν μια μεγαλύτερη δόση αναστάτωσης από το συνηθισμένο που θα δώσει την ευκαιρία να έρθουν στο φως όσα μέχρι τώρα προετοιμάζονταν κάτω από την επιφάνεια. Το αποτέλεσμα λοιπόν εξαρτάται από τον συνδυασμό του τι ενεργοποιεί ο Ουρανός στον χάρτη του καθενός (πλανήτες / οίκους) και το τι δουλειά έχει κάνει ο καθένας με τον εαυτό του στο προηγούμενο διάστημα: πόσο έτοιμος είναι να φύγει από τη ζώνη ασφαλείας, πόσο στενάχωρα νοιώθει στην υπάρχουσα κατάσταση, πόση επιθυμία έχει να καλωσορίσει το καινούργιο στη ζωή του.
Να πούμε τέλος ότι τα δύο παραδείγματα που παρουσιάσαμε επιλέχτηκαν στη λογική ότι πρόκειται για δύο πασίγνωστες προσωπικότητες όπου ο συνδυασμός Ουρανός – Ταύρος υπήρξε καθοριστικός. Σκοπός βέβαια είναι να μας βοηθήσουν στην κατανόηση του ρόλου του Ουρανού στον Ταύρο και να φτάσουμε έτσι σε κάποιες γενικότερες επισημάνσεις / διαπιστώσεις.
Σαφώς και δεν αποτελούν απόδειξη για το οτιδήποτε. Η αστρολογία έχει υποφέρει πολύ από την επιλεκτική παρουσίαση χαρτών αφού μπορεί κάποιος να διατυπώσει την οποιαδήποτε θεωρία και αν ψάξει αρκετά θα βρει κάποιον χάρτη που να επιβεβαιώνει τη θεωρία του. Ή να μπορεί να τον ερμηνεύσει έτσι ώστε να επιβεβαιώσει τη θεωρία του.
Καταλαβαίνω την αντιπάθεια πολλών αστρολόγων για την στατιστική αλλά την απόδειξη που προσφέρει η επαλήθευση σ’ ένα τυχαίο δείγμα ικανού αριθμού χαρτών δεν μπορεί να τη δώσει η επιλεκτική παρουσίαση μεμονωμένων παραδειγμάτων. Τα όσα διατυπώθηκαν λοιπόν για το ρόλο του Ουρανού στην αστρολογία είναι περισσότερο τροφή για σκέψη και όχι παγιωμένα συμπεράσματα.
Κλείνοντας το άρθρο, ας ελπίσουμε ότι, παρά τις διαφορές τους, το πέρασμα του Ουρανού από το γήινο Ταύρο θα φέρει ένα πάντρεμα ανάμεσα σε ουρανό και γη (αντίστοιχο με τη συνεύρεση του αρχαίου θεού Ουρανού με τη πανάρχαια θεά Γαία) ή έστω ένα διάλογο όπως αυτόν που αποτύπωσε ο μεγάλος ποιητής μας Νίκος Γκάτσος.
Δημήτρης Αντωνιάδης